Η απόλυτη διαστροφή του έρωτα είναι να κυνηγάς αυτό που σε πληγώνει και να πληγώνεις αυτό που σε κυνηγάει...
Κάπως έτσι νιώθω σήμερα, στο μισό τουλάχιστον του κειμένου συμφωνώ.. Να πληγώνεις αυτό που σε κυνηγάει..
Η να πληγώνεις αυτό που ίσως σε κυνηγάει για σένα η για την στιγμιαία ικανοποίησή του..
Σε μια συζήτηση με έναν φίλο, του ανέφερα ότι για να γίνει κάτι πρέπει να υπάρχει συναίσθημα, δεν είμαστε μηχανές.. Πράξη χωρίς συναίσθημα με φοβίζει πλέον φρικτά.. Και μου είπε ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να ξεπεράσουμε τους φόβους μας.. Δε θέλω όμως να ξεπεράσω τέτοιους φόβους, αυτοί είναι που με κρατάνε και λέγομαι ακόμη άνθρωπος..