Είσαι μακριά μου κι όμως η ανάσα σου μ' αγγίζει. Το κορμί μου παγώνει και χάνεται στους δικούς μου λαβύρινθους. Ψάχνω να βρω την άκρη, να βγω, να ελευθερωθώ, να 'ρθω κοντά σου και τότε ξυπνάω και συνειδητοποιώ πως ζεις στα όνειρά μου. Ο ουρανός μου σκοτεινιάζει και στάλες από την ψυχή μου δημιουργούν μια λίμνη, που στα νερά της καθρεφτίζεσαι... Τόσο κρύο, η άνοιξη απέχει 1,000 χρόνια μακριά σου, οι ώρες φαίνονται αιώνες και τ' όνειρο πια μακρινό κι αυτό.
Προσπαθώ να κοιμηθώ ξανά μήπως σε δω...

Καλή Χρονιά. Έλεος με το αίσχος στον ΟΣΕ. Ψάχνουμε να βρούμε δρομολόγια από Θεσσαλονίκη για Αμύνταιο και αντίστροφα, για αύριο και δεν μπορούμε πουθενά να εξυπηρετηθούμε. Είναι λογικό μέρα που είναι να μην εργάζονται οι άνθρωποι, αλλά ας υπήρχε έστω μέσω ίντερνετ ή μέσω αυτόματου τηλεφωνητή μία ενημέρωση. Ή έστω όπως κάποιες άλλες υπηρεσίες ας υπήρχε ένα υποτυπώδη προσωπικό ασφαλείας. Στην Θεσσαλονίκη και στο Αμύνταιο κανείς δεν απαντά στο τηλεφωνικό κέντρο. Το 1110 είναι εκτός λειτουργίας. ΣΤο 14944 εκτός του ότι πληρώνεις 0,48 το λεπτό παρέχει μόνο τις μισές πληροφορίες. Στο site του ΟΣΕ δεν εμφανίζονται δρομολόγια στην αναζήτηση. Δηλαδή έλεος. Είναι ανάγκη η μετακίνηση και δεν υπάρχει τίποτα. Αγανάκτηση....