Δεν είναι έτσι η αγάπη....

Δεν είναι έτσι η αγάπη
να μπλέκει με το δάκρυ
να σε πονάει τόσο βαθιά

Δεν είναι έτσι η αγάπη
λάθος σου τα `χουν μάθει
και μου ματώνεις την καρδιά

...................

Βία δεν είναι μόνο  το να σηκώνεις χέρι στον άλλον...... βία είναι και να σκοτώνεις τον άλλον με τις λέξεις σου, με τις πράξεις σου.....
Δεν ξέρω αν τα μεταφράζεις αυτά του μπλογκ μου... δεν με απασχολεί.... είναι ο μόνος τρόπος να μπορέσω να τα βγάλω από μέσα μου.....
Το να με λες χαζή.... Το να θυμώνεις με το παραμικρό, γιατί δεν πλύθηκε η μπλούζα σου, γιατί είπα λάθος μία λέξη στην γλώσσα ΣΟΥ, γιατί το ίντερνετ σου κόλλησε και είναι δικό μου φταίξιμο, γιατί το φαγητό δεν ήταν του γούστου σου, γιατί η γάτα μου νιαουρίζει, γιατί η μικρή σε έπρηξε φωνάζοντας σε κάθε 5 λεπτά, γιατί από την δουλειά είσαι κουρασμένος.... και άλλα πολλά...... και θυμός.... και να πηγαίνεις στο σαλόνι να κοιμάσαι.... να μην μιλάς για ώρες.... να χτυπάς πράγματα..... να πίνεις όπως έκανε κι αυτός.... να μην μ'αγκαλιάζεις τους τελευταίους μήνες... να με φιλάς με το ζόρι, λες και θα πάθεις κάτι αν αντί για ένα φιλί μου δώσεις δύο το βράδυ πριν πέσουμε να κοιμηθούμε.... 
Χθες είχες νεύρα... γιατί σου ζήτησα για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ σ'αυτούς τους μήνες που είμαστε μαζί, να βγούμε για μία μπύρα... πότε το ξανακάναμε??? Σήμερα θα δούλευες και ήθελες να ξεκουραστείς.... κάνω απόλυτη ησυχία το Σαββατοκύριακο για να μην ξυπνήσεις... Σάββατα ξυπνάς γύρω στις 4 με 5.... μέχρι εκείνη την ώρα δεν κάνω τίποτα να μην θυμώσεις.... ζω στην απόλυτη σιγή... και χθες το βράδυ ξέσπασες στο μοναδικό πλάσμα που είναι δίπλα μου και μ'αγαπάει, στην γάτα μου.... την έπιασες γιατί έκανε θόρυβο ανεβαίνοντας στο παράθυρο... και σε γρατζούνισε.... ΤΙ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ???? φοβήθηκε, όπως φοβήθηκα κι εγώ όταν σου γυαλίζει το μάτι.... την πέταξες πάνω μου και δεν σταμάτησες εκεί.... την έπιασες ξανά και την πέταξες άγρια πάνω στο παράθυρο.... σηκώθηκες έφυγες, κλείστηκες ένα τέταρτο στην τουαλέτα και μετά ήρθες να μαζέψεις τα τσιγάρα και τις ΜΠΥΡΕΣ σου... για να πας στο σαλόνι να κοιμηθείς.... 
έτρεμα..... δεν ήξερα τι θα ακολουθήσει.... και σήμερα αντί μετανιωμένος, όχι να ζητήσεις συγγνώμη... μου στέλνεις απειλητικά μηνύματα.... 
Δεν είμαι δεδομένη..... Δεν θα παραμείνω δεδομένη..... 
Έτσι όπως κάνεις ΕΣΥ διώχνεις τους ανθρώπους ΠΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ από δίπλα σου...... δεν φταίει η κοινωνία, δεν φταίνε οι άνθρωποι που φεύγουν..... για σκέψου.... μηπως εσύ ο ίδιος τους κάνεις να φεύγουν από τον φόβο τους, από τον πόνο τους...... 
Δεν σε φοβάμαι.... δεν έχω να χάσω και τίποτα άλλωστε για να φοβάμαι να το χάσω.... έχασα την μαμά μου, ό,τι πιο πολυτιμότερο είχα στην ζωή μου... Αλλά πονάω..... Πονάω γιατί σε πίστεψα ότι ήσουν αλλιώς.... γιατί σε ρώτησα αν είσαι σίγουρος γι'αυτό που πάμε να ξεκινήσουμε, γιατί δεν θέλω να ξαναπονέσω.... γιατί αλλιώς ήσουν στην αρχή και όσο πας αλλάζεις τελείως..... 
Άλλο άνθρωπο ερωτεύτηκα.... Άλλο άνθρωπο αγάπησα..... και κάποια στιγμή μου είπες... εσύ είσαι πάντα γλυκιά, εγώ όχι και τόσο...... και δεν σε πίστεψα.... γιατί όλα αυτά τα έλεγες μέσα στις γλύκες... 
Κουράστηκα.... Κουράστηκα να πονάω.... Κουράστηκα να παλεύω μόνο εγώ... 
Θα τα βλέπει όλα αυτά η μαμά μου και θα κλαίει.... θα κλαίει για τον πόνο μου.... θα κλαίει γιατί με συμβούλευε χρόνια να μην βρω κάποιον σαν τον άλλον....... 
Πόσο πολύ λυπάμαι..................